Europejski System Transferu Punktów (European Credit Transfer
System, ECTS, znany również w Polsce pod swą skrótową nazwą) został po raz pierwszy
wprowadzony jako przedsięwzięcie pilotażowe w 1989 r. w ramach programu Erasmus.
Wówczas jego celem było ułatwienie uznawania okresów studiów odbywanych przez
studentów za granicą poprzez transfer punktów. Jako system transferu punktów
ECTS objął swym zasięgiem ponad 30 krajów i funkcjonuje już w ponad tysiącu
uczelni.
ECTS został uznany za jeden z fundamentów Europejskiego Obszaru
Szkolnictwa Wyższego przez 40 krajów-sygnatariuszy Procesu Bolońskiego. Wiele
krajów uchwaliło przepisy zobowiązujące uczelnie do wprowadzenia ECTS jako systemu
akumulacji punktów, a inne kraje podążają obecnie w tym samym kierunku. W niektórych
krajach stosowanie ECTS jest warunkiem uzyskania akredytacji. Podczas konferencji
nt. transferu i akumulacji punktów, którą zorganizowało w Zurychu w październiku
2002 r. Europejskie Stowarzyszenie Uniwersyteckie (European University Association),
potwierdzono, że ECTS odgrywa kluczową rolę w szkolnictwie wyższym. ECTS zajmie
również istotne miejsce przy opracowywaniu Europejskiego Ramowego Opisu Kwalifikacji
Zawodowych (European Qualifications Framework) i jego odpowiedników w poszczególnych
krajach. Równocześnie systemy oparte na ECTS wprowadza się na innych kontynentach.
Prawidłowe stosowanie ECTS zależy od zaangażowania tysięcy
osób pracujących z odpowiednią motywacją w uczelniach, które działają w bardzo
odmiennych warunkach i kulturach.
ECTS
to system ułatwiający zaliczanie okresu studiów odbytych przez studenta w uczelni
zagranicznej przez jego uczelnię macierzystą. System ECTS został opracowany
w ramach ówczesnego Programu Socrates - Erasmus. Od tego czasu system ECTS jest
wdrażany przez coraz większą liczbę uczelni europejskich, a najszersze zastosowanie
systemu obserwuje się w uczelniach uczestniczących w wymianie studentów Programu
Socrates - Erasmus.
System ECTS stanowi kodeks sprawdzonych rozwiązań dotyczących
uznawania (okresu) studiów. Jego podstawą jest przejrzystość programu studiów
i zasad zaliczania zajęć. Uznawanie okresu studiów jest jednym z podstawowych
warunków wyjazdów w ramach Programu Socrates - Erasmus. Oznacza to, że okres
studiów odbytych za granicą (w tym egzaminy lub inne formy oceny) zastępuje
porównywalny okres studiów w uczelni macierzystej, niezależnie od tego, że treść
uzgodnionego programu studiów za granicą może się różnić od programu w uczelni
macierzystej. System ECTS sam w sobie nie reguluje treści, struktury czy ekwiwalencji
programów studiów, są to bowiem kwestie związane z jakością kształcenia, do
których system ECTS się nie odnosi.
System ECTS gwarantuje przejrzystość zaliczania okresów studiów
dzięki:
stosowaniu punktów ECTS przyporządkowanych przedmiotom (cyklom zajęć);
podstawą przyporządkowania punktów jest nakład pracy wymagany od studenta
w celu uzyskania zaliczenia z danego przedmiotu (cyklu zajęć); w systemie
ECTS pełny rok akademicki odpowiada 60 punktom, semestr - 30 punktom, a
trymestr - 20 punktom;
opracowaniu Katalogu Kursów przedstawiającego dokładny opis zajęć oferowanych
przez uczelnię w ramach poszczególnych kierunków studiów z podaną liczbą
punktów ECTS dla każdego przedmiotu (cyklu zajęć)
stosowaniu "Porozumienia o programie zajęć" (Learning Agreement)
przygotowanego przed rozpoczęciem przez studenta okresu studiów za granicą
i określającego program zajęć, w jakich ma uczestniczyć student oraz liczbę
punktów ECTS, jaka będzie przyznana za ich zaliczenie; porozumienie obowiązuje
wszystkie trzy strony, które są zobowiązane je podpisać: uczelnię macierzystą,
uczelnię przyjmującą i studenta (do tego dokumentu często trzeba załączyć
"Wykaz zaliczeń" opisujący dotychczasowy dorobek akademicki studenta
w jego uczelni macierzystej);
stosowaniu "Wykazu zaliczeń" (Transcript of Records), w którym
wymienione są wszystkie przedmioty (cykle zajęć) zaliczone przez studenta
za granicą oraz przyporządkowana im liczba punktów ECTS. Wykaz zaliczeń
wydaje uczelnia przyjmująca. Uczelnia macierzysta uznaje punkty uzyskane
przez studenta w innych uczelniach w ten sposób, że punkty otrzymane za
zaliczone przedmioty (cykle zajęć) zastępują punkty, które student uzyskałby
w uczelni macierzystej w ciągu porównywalnego okresu studiów.
ECTS pozwala przedstawiać programy studiów w sposób czytelny
i ułatwiający porównania. System ten można stosować w ramach wszystkich rodzajów
studiów niezależnie od trybu, w jakim są prowadzone, oraz dla celów kształcenia
przez całe życie. Służy on zarówno studentom odbywającym część studiów za granicą,
jak i studentom odbywającym całość studiów w swej uczelni macierzystej, ponieważ
może być stosowany dla celów akumulacji punktów w obrębie jednej uczelni oraz
w celu transferu punktów z jednej uczelni do drugiej. ECTS ułatwia studentom
mobilność między krajami, w obrębie krajów, miast i regionów, jak również przechodzenie
z jednego rodzaju uczelni do uczelni innego rodzaju; obejmuje on również samodzielną
naukę i doświadczenie nabyte w trakcie pracy zawodowej. Z tych względów dobrze
już obecnie znany akronim "ECTS" oznacza obecnie "Europejski
System Transferu i Akumulacji Punktów".
Drugim ważnym narzędziem zapewniającym przejrzystość, ściśle
powiązanym z systemem ECTS, jest Suplement do Dyplomu.
Suplement do Dyplomu stanowi załącznik czy notę objaśniającą
do dyplomu wydawanego przez uczelnię. W Suplemencie wyjaśnia się treść dyplomu,
która jest często zrozumiała wyłącznie w danym kraju. Jeżeli w wypełnionym dokumencie
uwzględni się wszystkie elementy, zawiera on wszelkie informacje niezbędne do
rzetelnej oceny tytułu zawodowego/stopnia naukowego lub uzyskanych kwalifikacji.
Suplement powinien być wydawany wszystkim studentom każdego
rodzaju studiów, w momencie ukończenia przez nich studiów, wraz z oficjalnym
dyplomem, bezpłatnie i w jednym z powszechnie używanych języków europejskich.
W tym kontekście należy wspomnieć o inicjatywie Komisji Europejskiej
pod nazwą EUROPASS.
Komisja proponuje połączyć różne instrumenty mające zapewnić przejrzystość kwalifikacji
w kształceniu zawodowym (jak np. Europejskie portfolio i Europejski wzór życiorysu)
w jednolitą "Europejską ramową strukturę zapewniającą przejrzystość kwalifikacji
i kompetencji", która obejmowałyby również Suplement do Dyplomu.
Każdy Suplement do Dyplomu powinien rozpoczynać się od preambuły
w następującym brzmieniu:
"Niniejszy Suplement do Dyplomu jest oparty na modelu
opracowanym przez Komisję Europejską, Radę Europy i UNESCO/CEPES. Ma on przedstawiać
pełne i obiektywne informacje, które zwiększą "przejrzystość" i umożliwią
rzetelne uznawanie kwalifikacji (dyplomów, tytułów zawodowych/stopni naukowych,
świadectw itp.) w celu kontynuowania nauki i wykonywania pracy w kraju i za
granicą. W Suplemencie przedstawia się rodzaj, poziom, kontekst, treści i status
studiów odbytych i ukończonych przez osobę wymienioną w oryginalnym dyplomie,
do którego załącza się niniejszy Suplement. Suplement nie powinien zawierać
żadnych sądów wartościujących, stwierdzeń o równoważności ani sugestii dotyczących
uznania. Odpowiednie informacje należy podać we wszystkich ośmiu działach Suplementu.
W przypadku nie zamieszczenia informacji, należy wyjaśnić przyczyny ich braku."